Rebel

Soms kom je woorden tegen die je recht raken in het hart. Dit gedicht “Rebel” zag ik een tijdje geleden staan op een poster in de bieb, het kreeg thuis een plek op de schouw. Vriend zei: “Heb jij dat geschreven?” Ik antwoordde: “Nee, Ellen Deckwitz heet ze.” En hij zei: “Nou, dat zou zomaar gekund hebben. Het is net alsof ik jouw stem hoor.”

Bij deze, voor wie er wilt meegenieten:

“Oh ja, ze zeggen altijd wel dat je gewoon jezelf moet zijn

maar daarmee bedoelen ze net als de rest.

Houd als dat niet lukt dan tenminste

je bek. Weinigen mogen echt bestaan en zelden

ben je mooi genoeg, licht genoeg, gewoon genoeg.

Als je het waagt je niet te schamen gillen ze al

om je opheffing, hoe ontzettend zonde je bent

van het vlees, de aandacht en de tijd. Laat me

met iedere hartslag hen trotseren. Elke klop is een bewijs

dat ik er ben en een wereld weiger die niet voor mij is

gemaakt. Ik schrijf u vanuit een incompleet lijf

dat kan maar vertikt te buigen, een onneembare

geest zingt hier rond en ik blijf ademen tot ze erbij

neervallen, tot ik zelf mag bepalen dat ik onopgemerkt blijf.”

— Ellen Deckwitz

1 augustus 2020.